¦¦¦¦Adını ßilmeden Sevdim¦¦¦¦

¦ßen, seni; adını ßilmeden sevdim. Ve, “var”lığınla gülüşünü...¦
¦ßen seni, yaşını ßilmeden, gözünü-kaşını ßilmeden sevdim.¦
¦Ve, “yar”lığa süzülüşünü.¦

¦ßen seni, sesini duymadan sevdim...¦
¦Ve duymadan nefesini.¦
¦ßen seni adını ßilmeden sevdim...¦
¦Ama; sevdim!..¦

¦Üşüyüşünü sevdim...¦
¦Üşüyüşünü sevdim onüçüncü ayın ilk günü;¦
¦“Gel, ısıt” deyişini!..¦
¦ßekleyişini sevdim beşinci mevsimin gün ßitimlerinde, bilerek¦
¦gelmeyeceğimi...¦
¦Akşam alacalarının gönlüne yürüyüşünü sevdim...¦
¦Ve, kıpırtısız, karanlığa gömülüşünü sevdim.¦
¦Bir de;¦
¦“Gel, ışıt” deyişini!..¦

¦ßen seni, adını bilmeden sevdim.¦
¦İhtiyacım... Cevabım...¦
¦İsimler koydum sana; bahar yelim, çiçek tarlam... Gökkuşağım,¦
¦ışığım... Kuşkanadım, pembe rüyam, çiğ tanem...¦
¦Seni, adını ßilmeden sevince öğrendim; seni sevmek için gerekmiyordu¦
¦ismini ßilmem...¦
¦Sevdim işte..!¦

¦ßen, seni; yaşını ßilmeden sevdim... Yani ßilmeden sevdim deden¦ ¦yaşında mıyım, torununla akran mı!¦
¦ßen seni, gözünü-kaşını bilmeden sevdim.¦
¦ßen seni, sesini duymadan sevdim.¦

¦Ve hatta öğrenmeye korkarken, bilmeye kıyamazken seni...¦
¦...seni sevdim.¦
¦Seni sevdim.¦

¦İçime salıncaklar kurdum gönlümün ipleriyle...¦
¦Oturdun, sallayamadım; dokunurum diye korkumdan!¦
¦Dolaştın boynuma bir sarmaşık gibi; okşayamadım.¦
¦...Koklayamadım!¦
¦Dalgalarını taramamış olan parmaklarım yabancı saçlarına...¦
¦Ve hâlâ ßilmiyorum, gözlerin ne renk?.. Hangi yıldızlar mahpus¦ ¦içinde?¦

¦Ve ßen sana hâlâ seni sevdiğimi söyleyemedim!..¦
¦Ama ben seni; adını ßilmeden, yaşını ßilmeden... Yüzünü ßilmeden,¦ ¦sesini ßilmeden...¦
¦...seni ßilmeden sevdim.¦
¦Seni, “ßilmeden” sevdim!¦
¦Senin olmadığın ve ßenim olmadığım bir sokaktaki köşebaşında¦
¦çarpıştı duygularımız!¦
¦Döküldü içindekiler ve döküldü içimdekiler...¦
¦Sen yoktun orda ve ßen de yoktum;¦
¦Ama sevda vardı!¦

¦Ve, ßen; seni adını ßilmeden sevdim¦